شهاب سنگ ها تکه سنگ های از جهان های دیگر هستند. تمام شهاب واره ها باید قبل از تبدیل شدن به شهاب سنگ برای رسیدن سالم به زمین مراحل سختی را پشت سر بگذارند. آنها باید پس از عبور از جو متراکم زمین سالم بمانند. اتمسفر زمین سپری قوی در برابر اکثر شهاب سنگ های ورودی ایجاد می کند. با وجود این سپر محافظ، آنها شانس کمی برای رسیدن به سطح زمین بدون آسیب قابل توجه دارند. معمولا ذرات در اندازه گرد و غبار تا قطر دو یا سه میلی متر از آن عبور نمی کنند. آنها توسط گرمایش اصطکاکی در جو از بین می روند. بر خلاف باور عمومی که باور دارند شهاب سنگ ها لبه های تیز ندارند باید گفت خیلی از شهاب سنگ های انفجاری بخصوص در یک میدان بارش دارای لبه های تیز بوده و گردشدگی کمتری دارند.

شهاب‌واره:Meteoride- شهاب:Meteor- شهاب‌سنگ:Meteorite

نباید شهاب های که به صورت نا منظم درخشان هستند را با دیدنی ترین شهاب های درخشان به نام گلوله های آتشین یا بولیدها ( یک شهاب سنگ بزرگ که در جو منفجر می شود) اشتباه گرفت. آنها توسط شهاب‌سنگ‌های نسبتاً بزرگی تولید می‌شوند که تا چند فوت طول دارند. طبق تفاهمی که مدت‌ها باقی مانده، گلوله آتشین به هر شهاب‌سنگی گفته می‌شود که قدر ظاهری آن ۵- یا بیشتر را بدون حد بالایی واقعی داشته باشد (قدر ظاهری (m) اندازه گیری درخشندگی یک ستاره یا شی نجومی دیگر است که از زمین مشاهده می شود. قدر ظاهری خورشید ۲۵- می باشد). درخشان‌ترین گوی‌های آتشین معمولاً قدری بیش از روشنایی ماه کامل دارند (۵/۱۲-). این تکه‌های سنگی اغلب به اندازه‌ای بزرگ هستند که بتوانند در گذر جوی سالم بمانند. اینها قطعات سیارک هایی هستند که در تاریخ خود بارها در برخورد با دیگر سیارک ها در فضا نقش داشته اند. اغلب پر انرژی ترین ضربه ها منجر به شکستگی هایی می شود که از نظر ساختاری آنها را تضعیف می کند. اگر آنها در شرایط تضعیف شده خود با جو زمین روبرو شوند، شانس زیادی برای شکستن به چند قسمت وجود دارد. تعدادی از اثرات فیزیکی در اکثر گلوله های آتشین البته نه در همه ی آنها رایج است. برخی از مثالها و گزارشهای تاریخی در کتاب شهاب سنگ ها اثر فراینگتون منتشر شده در سال ۱۹۱۵ آمده است:
در سقوط تابوری در ناحیه پرم روسیه، که در ساعت ۱۲:۳۰ بعد از ظهر ، ۳۰ اوت ۱۸۴۷ اتفاق افتاد، توده ای آتشین در آسمان آفتابی ظاهر شد و در جهت تقریباً افقی به سمت شمال شرقی حرکت کرد و جرقه هایی در مسیر خود پخش کرد که اثری دودی درخشان به جا گذاشت که برخی از ناظران یک نوار روشن را مشاهده کردند که پس از عبور جرم باقی مانده بود که این توده آتشین فقط دو یا سه ثانیه در دید باقی ماند. دو یا سه دقیقه بعد، صداهایی مانند شلیک تعداد زیادی گلوله توپ به گوش رسید. طی این اتفاق در چندین روستای منطقه ، سنگ های سیاه و داغ با وزنی از دو تا بیست پوند به زمین سقوط کردند.
سقوط در هسل سوئد در ۱ ژانویه ۱۸۶۹، در ساعت ۱۲:۲۰ بعد از ظهر مثال دیگری است که با صدایی شبیه به رعد و برق شدید همراه بود، و به دنبال آن صدای تکان خوردن شبیه واگن ها در حال حرکت و در ابتدا با صدایی مانند صدای تق تق اندام بدن و بعداً مانند صدای خش خش به پایان رسید و سنگهای کوچک بسیاری در این بارش سقوط کرد. یکی از قطعات نزدیک به جایی که یک مرد در حال ماهیگیری بود، به یخ های اطراف برخورد کرد و برگشت خورد و زمانی که آن را برداشت متوجه شد که داغ می باشد.
در سقوط شهاب سنگ آهنی براونو ، بوهمیا در کشور چک، که در ۱۴ ژوئیه ۱۸۴۷، در ساعت ۳:۴۵ صبح رخ داد، مردم براونائو با دو صدای شدید مانند شلیک توپ جنگی از خواب بیدار شدند و به دنبال آن طی چند دقیقه صدای سوت و شتاب زدگی ادامه یافت. کسانی که به سرعت به فضای باز رفتند، در شمال غربی آسمان یک ابر کوچک و سیاه را مشاهده کردنند که می درخشد و زبانه های نوری را از خود ساطع می کند که دو تای آنها به زمین تابیده می شود. سرانجام ابر آتشین خاکستری در جهتی که باد در حال وزیدن بود ناپدید شد. در این سقوط یک شهاب سنگ آهنی به وزن ۴۸ پوند در حفره ای به عمق ۳ فوت پیدا شد، جالب اینجاست شش ساعت پس از سقوط به حدی گرم بود که دست کسانی را که آن را لمس کردند سوخت. در حدود یک مایلی جنوب شرقی، توده ای به وزن ۳۵ پوند از پشت بام خانه و به نزدیک تختی که سه کودک در آن خوابیده بودند سقوط کرد.

در تاریخ هشتم ماه می ۲۰۲۳ در ساعت ۱۲ تا ۱ به وقت محلی شهر هوپول نیوجرسی یک شهاب سنگ به یک خانه برخورد کرد که تخمین زده می شود کل انرژی آزاد شده حین سقوط آن تقریبا اندازه یک تن TNT بوده و در مقیاس با سایر انفجار های دیگر ذکر شده، کوچک به شمار می آید. این سقوط و انفجار حاصل از آن توسط رادار و سنسور های مراکز علمی آمریکا ثبت نشده بود ولی توسط یک فرد محلی به پلیس گزارش گردید. این شهاب سنگ از پشت بام و سقف خانه عبور کرده و سپس به کف چوب سخت برخورد و آنجا آرام گرفت. دانشمندان دانشگاه نیوجرسی طی مطالعات خود تشخیص دادند که این شهابسنگ ۶ در ۴ اینچی که حدود ۲/۲ پوندی وزن دارد، یک شهاب سنگ کندریتی می باشد.

عکس از Hopewell Township Police Department