از لحاظ تاریخی از آن به عنوان هدیه ای به خدایان برای برداشت خوب محصولات یا صرفاً برای بارش باران مورد نیاز استفاده می کردند. اینکاها آن را “مولو” (mullu) می نامیدند و مطمئن  می شدند که همیشه کسی وجود دارد که  این نرم تنان را برای هدیه به معبد برداشت کند اما امروزه به آن صدف خاردار  (spiny oyster) می گویند که زیبایی عجیب و غریب این صدف ها آن را به ماده ای ارزشمند برای جواهرات دست ساز تبدیل کرده.

در گذشته، صدف خاردار از طریق روش نسبتاً خطرناکی به نام “غواصی آزاد” برداشت می شد. غواصان به اعماق لازم برای جمع آوری این نرم تنان می رفتند و آنها را با توری به سمت قایق های خود می بردند. امروزه آنها تقریباً به همین روش اما با تجهیزات و تکنیک‌های مدرن و بسیار ایمن تر برای غواصان، برداشت می‌شوند.

رنگ پوسته صدف خاردار از صورتی روشن تا نارنجی و بنفش متغیر است. زیبایی و درخشندگی رنگ های آن باعث محبوبیت آن در بین هنرمندان جواهرسازی شده است. قسمت داخلی پوسته اغلب دارای آستر قرمز رنگ بوده و در قسمت بیرونی آن شیارهایی وجود دارد. هنگامی که در جواهرات استفاده می شود، پوسته صاف و صیقلی می شود و رنگ های درخشان در آن باقی می مانند. هنگامی که پوسته جلا داده می شود، ترکیب زیبایی با فیروزه ایجاد می کند و این ترکیب آن ها را به انتخاب محبوب هنرمندان بومی آمریکا تبدیل می کند.

زیبایی طبیعی سنگ ها و صدف هایی مانند صدف خاردار جزء مهمی از جواهرات دست ساز بومی آمریکا را تشکیل می دهد. درخشش  بی نظیر چنین موادی باعث می شود این قطعات هنری به عنوان میراثی برای نسل ها گرامی داشته شوند.