در دهه ۱۹۵۰، جنرال الکتریک اولین شرکتی بود که مجموعه ای از الماس های مصنوعی را تولید کرد. آنها فناوری موسوم به پرس تسمه ای (belt press) را ایجاد کردند که از نظر عملکرد مشابه فرآیند مدرن HPHT بود . آنها با اعمال فشار و دمای بالا توانستند از فلزات به عنوان کاتالیزور رشد برای کمک به تشکیل الماس از گرافیت استفاده کنند. الماس های اولیه کوچک بودند و کیفیت بسیار بدی داشتند، بنابراین نمی توان از آنها برای ساخت جواهرات استفاده کرد. با این حال، آن ها برای استفاده صنعتی عالی بودند.با پیشرفت فناوری، محصول نهایی نیز بهبود یافت. اولین الماس های آزمایشگاهی با کیفیت جواهر در دهه ۱۹۷۰ با تحقیقات بیشتر و معرفی جهانی روش های HPHT و CVD ظاهر شدند در نتیجه یک الماس راف ۲۵ قیراطی توسط آزمایشگاه تحقیقاتی الماس De Beers با روش HPHT برای اهداف علمی تولید شد.

جواهرات ساخته شده یک دهه بعد به صورت تجاری در دسترس قرار گرفتند اما تقاضا و علاقه عمومی برای الماس های ساخت بشر تا سال ۲۰۱۴ چندان قوی نبود. سال‌ها تحقیقات علمی در سراسر جهان باعث شد میزان سنگ‌های تولید شده در آزمایشگاه از نظر وزن و کیفیت بیشتر از الماس‌های استخراج‌شده باشد. زمانی که شرکت‌های بزرگی مانند De Beers ،Pandora، Signet و دیگر شرکت های معتبر شروع به استفاده از سنگ‌های آزمایشگاهی کردند این عملشان باعث مشروعیت بخشیدن به الماس های آزمایشگاهی برای صنعت و مصرف‌کنندگان شد.

امروزه هر دو روش CVD و HPHT در سطح جهانی برای رشد الماس استفاده می شوند. HPHT شرایط طبیعی را بازتولید می کند و در آن با فشار زیاد و دمای بالا کمک می کند تا اتم های کربن گرافیت به یک راف الماس تبدیل شود. این روش بسیار گران و پیچیده است و معمولاً الماس هایی بزرگتر و کیفیت بهتری به دست می آید. از طرف دیگر، فرآیند CVD تقریباً هیچ فشاری را اعمال نمی کند. سازندگان از یک محفظه خلاء استفاده می‌کنند که در آن گاز غنی از کربن به پلاسمای کربن تبدیل و سپس لایه به لایه به یک الماس بدل می گردند این روش معمولاً زمان کمتری می‌برد و به ایجاد سنگ‌های قیمتی که دارای وزن ۱ تا ۳ قیراط و تقریباً درجه بی‌رنگ هستند کمک می‌کند. با این حال، پیشرفت‌های اخیر امکان رشد الماس‌های بزرگ‌تر با روش CVD را فراهم کرده است.

آزمایشگاه تولبد الماس به روشHPHT

۲۰۱۴

بزرگترین الماس آزمایشگاهی، با تراش رادیانت (Radiant cut)، با استفاده از روش HPHT تولید می شود که بعداً توسط IGI با وزن ۵.۱۱ قیراط، رنگ J و درجه پاکی SI1 درجه بندی می شود.

۲۰۱۵

رکورد قبلی شکسته می شود و الماسی با تراش امرالد یا زمردی (Emerald cut) به وزن ۱۰.۰۲ قیراط با رنگ E و درجه پاکی VS1 با استفاده از روش HPHT در آزمایشگاه رشد داده می شود که در زمان خودش بزرگترین الماس آزمایشگاهی می باشد.

۲۰۱۶

فرآیند HPHT به ما اجازه می دهد تا بزرگترین الماس رنگی آزمایشگاهی را بسازیم که یک الماس آبی فنسی با تراش امرالد و به وزن ۵.۰۳ قیراط است.

در همان زمان بزرگترین الماس رشد داده شده به روش CVD توسط GIA با تراش بالشتی (Cushion cut) و به وزن ۵.۱۹ قیراط درجه بندی شد.

۲۰۱۷

الماسی با تراش بالشتی و وزن ۶.۲۸ قیراط با رنگ J و درجه پاکی VS2 به بزرگترین الماس‌ آزمایشگاهی ساخت بشر در ایالات متحده تبدیل می شود. در عین حال آزمایشگاهی در آلمان بزرگترین الماس صنعتی را با روش CVD ایجاد می کند. این الماس دیسکی شکل و وزن آن ۱۵۵ قیراط می باشد که برای زیورآلات مناسب نیست.

۲۰۱۸

یک الماس رشد داده شده به روش HPHT با تراش بالشتی به وزن ۱۵.۳۲ قیراط با رنگ G و درجه پاکی SI2 رکوردی تازه ثبت می کند. در همان زمان، بزرگترین الماس آزمایشگاهی صورتی با فرآیند CVD و پرتودهی ایجاد می شود: یک الماس فنسی با تراش بالشتی و به رنگ صورتی-نارنجی به وزن ۵.۰۱ قیراط با درجه پاکی I1.

بزرگترین الماس فنسی آبی رشد داده شده به روش HPHT نیز به وزن ۱۰.۰۸ قیراط معرفی می شود.

یک الماس با تراش برلیان گرد (Round Brilliant ) به وزن ۹.۰۴ قیراط و به روش CVD که دارای رنگ I و درجه پاکی VS2 است، از رکورد قبلی الماس های آزمایشگاهی در ایالات متحده پیشی می گیرد.

۲۰۱۹

الماس فنسی به رنگ زرد-نارنجی با درجه پاکی VS2 که به روش HPHT رشد داده شده است، رکورد دیگری را در وزن ایجاد می کند. وزن آن ۲۰.۲۳ قیراط است.

۲۰۲۰

سنگین ترین الماس راف ۱۱۵ قیراطی به روش HPHT تولید می شود. بزرگترین الماس رشد داده شده نیز به روش CVD با تراش برلیان گرد (Round Brilliant) به وزن ۱۲.۷۵ قیراط توسط IGI درجه بندی می شود.

۲۰۲۱

الماسی با تراش امرالد و به وزن ۱۴.۶۰ قیراط رکورد جدیدی را برای روش CVD به ثبت رساند.

۲۰۲۲

سال ۲۰۲۲ سال شکستن رکوردهاست. بزرگترین الماس راف به روش HPHT گزارش شده یک الماس ۱۵۰.۴۲ قیراطی آبی است همچنین یک الماس ۱۴۱.۵۸ قیراطی مایل به خاکستری نیز تولید می شود.

روش CVD نیز امکان ثبت رکوردهای جدید را فراهم می کند. در ابتدای سال ۲۰۲۲، الماسی به وزن ۱۶.۴۱ قیراطی با تراش پرنسس (Princess cut) توسط GIA درجه بندی می شود اما در انتهای سال رکورد دار روش CVD یک الماس با تراش امرالد به وزن ۳۰.۱۸ قیراط می باشد.

نتیجه گیری

فناوری رو به رشد است و هر سال پیشرفت می کند و برنامه های تولید الماس آزمایشگاهی ۲۰۰ قیراطی راف دیگر یک رویا نیست. با نگاهی به جدول زمانی، ما فقط می توانیم تصور کنیم که الماس های تولید شده در آزمایشگاه تا چند سال آینده چقدر بزرگ خواهند شد. و نکته جالب اینجاست که تقاضا برای چنین الماس های بزرگی نیز وجود دارد. شرکت LaBrilliante در میان تولیدکنندگان پیشرو است و اذعان می کند: “ما دائماً در حال بهبود فناوری خود هستیم. هدف ما برای آینده نزدیک ایجاد الماس راف HPHT با وزن ۲۰۰ یا حتی ۳۰۰ قیراط است. ما معتقدیم که پتانسیل بسیار زیادی در سنگ های قیمتی بزرگتر وجود دارد و آماده ارائه آنها به شما هستیم.”

منبع:labrilliante