شهاب سنگ پالاسیتی اسپرینگ واتر (Springwater) نمونه کاملی از یک شهاب سنگ سنگی – آهنی است. زیرا این شهاب سنگ پالاسیتی تقریبا از ۵۰ درصد نیکل – آهن و ۵۰ درصد کریستال الیوین تشکیل شده است. در دهه ۱۹۳۰ این شهاب سنگ در اسپرینگ واتر کانادا توسط کشاورزانی که مزارع خود را از سنگ پاک سازی می کردند، کشف شد، این کاشفان خوش شانس با فروش شهاب سنگ ها در دوران رکود بزرگ درآمد قابل توجهی کسب کردند.

بعدا اجرام متعددی پیدا شدند؛ متاسفانه بزرگ ترین آن ها مدت ها قبل از اینکه به عنوان شهاب سنگ شناخته شود، در چاه عمیقی انداخته شد و دیگر اثری از آن یافت نشد. حتی به گفته ی افراد محلی قطعه ای از این شهاب سنگ غول پیکر در ایوان یک فروشگاه محلی قرار گرفته بود و کودکان برای شنیدن صدای فلز با چکش به آن ضربه می زدند.

در سال ۲۰۰۸ یک نقشه گنج ترسیم شده با دست در آرشیو مرکز مطالعات شهاب سنگ دانشگاه ایالتی آریزونا در داخل یک پاکت نامه توسط مایکل فارمر پیدا شد. گیرنده این نامه هاروی نینینگر معروف بود. (هاروی نینینگر- Harvey Nininger مشهورترین شهاب سنگ شناس و شکارچی شهاب سنگ در آن دوران بود که در سال  ۱۹۸۶ درگذشت.) با بررسی دقیق این نامه مشخص شد یکی از کشاورزان در اسپرینگ واتر محل چندین شهاب سنگ را که در ملک خود پیدا کرده بود در نقشه ای ترسیم کرده و در حال بررسی این موضوع بود که آیا ممکن است یک دهانه برخوردی شهاب سنگ در نزدیکی آنجا وجود داشته باشد یا خیر. این باعث شد تیم مایکل به اسپرینگ واتر برود تا منطقه گمشده را که کشاورز در نامه اش به آن اشاره کرده بود پیدا کنند. در نهایت پس از پیدا کردن منطقه مورد نظر این تیم شهاب‌سنگ‌های زیادی در آنجا پیدا کردند‌.

بزرگترین قطعه‌ شهاب سنگ به عنوان گنجینه ملی کانادا به موزه سلطنتی انتاریو فروخته شد. .

هنگامی که دولت کانادا بزرگترین قطعه را دریافت کرد، به بقیه شهاب سنگ ها مجوز صادرات داد تا بتوانند کانادا را ترک کنند. آنچه سبب تمایز شهاب سنگ پالاسیتی اسپرینگ واتر از دیگر شهاب سنگ ها می شود وجود کانی کمیاب فرینگتونایت ( Farringtonite) به فرمول شیمیایی زیر است:

Mg 3 (PO 4 ) 2

امروزه قطعات کوچکی از این شهاب سنگ با قیمت های بالایی در حراجی ها به فروش می رود و وجود آن در هر مجموعه شخصی یا موزه شهاب سنگ مایه ی فخر و مباهات است.

منبع: christies