برخی از این مواد برای دهه‌ها حفظ شده‌است تا بتوان آن را با ابزارهای علمی پیشرفته‌تر مطالعه کرد و اکنون مواد جمع‌آوری‌شده از ماه در سال ۱۹۷۲ نشان داده‌اند که عمر ماه میلیون‌ها سال بیشتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.

دانشمندان با مطالعه سرنخ‌های اتمی محبوس‌شده در بلور زیرکون، یکی از قدیمی‌ترین کانی‌هایی که از شکل‌گیری ماه باقی مانده‌است، به این نتیجه رسیده‌اند که قمر حداقل ۴.۴۶ میلیارد سال سن دارد. این سن که این هفته در مجله Geochemical Perspectives Letters منتشر شد، سن‌هایی را که قبلاً اندازه‌گیری شده بود، ۴۰ میلیون سال به عقب می‌اندازد و سن ماه را نزدیک به شروع منظومه شمسی در حدود ۴.۵۷ میلیارد سال پیش تخمین می‌زند.

تعیین سن ماه می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا توالی رویدادها را در روزهای حساس اولیه توصیف کنند. جنیکا گریر، نویسنده اول، کیهان شناسی در دانشگاه گلاسکو که زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه شیکاگو بود، روی این پروژه کار می کرد، می گوید: “زمان بندی همه چیز است.” منظومه شمسی ما مدتی است که وجود داشته است، اما بسیاری از فرآیندهای واقعا پویا در آن در میلیون سال اول اتفاق افتاده است.