پریدوت تراش خورده به وزن ۲.۳۲ قیراط

به‌دلیل شرایط بسیار سختی که سنگ‌های فرازمینی تحمل می‌کنند، نمونه‌های تراش‌خوردهٔ پریدوت پالاسیتی معمولاً وزنی کمتر از نیم قیراط دارند . با این حال، اخیراً در آزمایشگاه کارلزبد، بزرگ‌ترین نمونهٔ ارسال‌شده توسط یک مشتری مشاهده شد که ۲.۳۲ قیراط وزن داشت. این گوهر، اینکلوژن های شاخصی مانند پلیت‌های نازک و قرمزِ  را در خود داشت.

تصاویری از اینکلوژن های  این پریدوت که منشأ فرازمینی دارد

در  موسسه GIA، منشأ فرازمینی پریدوت با استفاده از فلورسانس پرتو ایکس انرژی‌پراکنده (EDXRF) یا آبلیشن لیزری (laser ablation) همراه با طیف‌سنج جرمی (LA-ICP-MS) و بررسی عناصر کمیاب مانند وانادیوم، لیتیوم، نیکل، منگنز، روی و کبالت تشخیص داده می‌شود. نتایج این آزمایش برای سنگ مذکور نیز با داده‌های منتشرشدهٔ پریدوت زمینی و فرازمینی مطابقت داشت و منشأ پالاسیتی آن را تأیید کرد.

نام «پالاسیت» به افتخار زمین‌شناس پیتر سیمون پالاس (Peter Simon Pallas) انتخاب شده است؛ کسی که در سال ۱۷۴۹ یک شهاب‌سنگ آهن-سنگی را در کراسنویارسک سیبری توصیف کرد که شامل «قطرات گرد و کشیده‌ای از شیشهٔ شفاف زرد کهربایی، سخت و بسیار شکننده» بود. در آن زمان، طرح احتمال منشأ فرازمینی برای این سنگ بسیار جاه‌طلبانه به‌شمار می‌رفت. اما پس از ۱۷۹۴، پژوهش‌های علمی بیشتری این نظریه را پذیرفتند. امروزه می‌دانیم پالاسیت در درون سیارک‌هایی با هستهٔ آهن-نیکل و گوشتهٔ سیلیکاتی تشکیل می‌شود.