به گونه کانی بریل و رنگ های مختلف آن مخصوصا به نوع سبز غلیظ این کانی زمرد می گویند. کانی بریل از لحاظ ترکیب شیمیایی درواقع سیلیکات آلومینیوم برلیوم می باشد.فرشاد کیوانی رئیس کمیسیون علمی پژوهشی انجمن صنفی گوهرسنگ ایران به گروه آموزش و پژوهش گلدنیوز گفت: به گونه کانی بریل و رنگ های مختلف آن مخصوصا به نوع سبز غلیظ این کانی، زمرد می گویند. کانی بریل از لحاظ ترکیب شیمیایی درواقع سیلیکات آلومینیوم برلیوم می باشد. زمانی که مقدار جزئی از عناصر رنگ زا (مثل آهن، وانادیوم، کرومیوم، سزیوم و منیزیوم) وارد ترکیب این کانی می شود در رنگ های مختلف دیده می شوند.

رنگ های مختلف بریل

کیوانی گفت: هر کدام از این رنگ ها در گوهرها اسامی مختلفی دارند برای نمونه؛ نوع بی رنگ بریل را گوشینیت، نوع آبی را آکوامارین، نوع زرد را هلیودور، نوع صورتی را مورگانایت، نوع قرمز را رد بریل و از همه مهم تر نوع سبز چمنی یا سبز غلیظ را زمرد می نامند که عامل اصلی رنگ زمرد کرومیوم و وانادیوم می باشد.
ویژگی های بریل
او در ادامه گفت: گونه بریل دارای سیستم کریستالی هگزاگونال، وزن مخصوص ۷۱/۲ تا ۹۰/۲ و ضریب شکست نوری ۵۷/۱ تا ۵۹/۱ می باشد.
معادن زمرد در دنیا
این کارشناس بیان کرد: منابع زمرد در دنیا کلمبیا، برزیل، زامبیا، افغانستان، استرالیا، روسیه و ماداگاسکار اما معروف ترین و شاخص ترین زمرد در دنیا متعلق به معادن شیوور و موزو در کلمبیا است.

نحوه ارزیابی زمردها

وی اظهار کرد: در بازار تجارت و علم گوهر شناسی نوعی بریل با رنگِ سبز خیلی کم رنگ وجود دارد که به آن بریل سبز می گویند که اغلب به عنوان زمرد معرفی میشود ولی عامل رنگ این بریل آهن بوده و مثل زمرد عناصر رنگزا وانادیوم و کرومیم ندارد ولی ته رنگ سبز داشته و قیمت بسیار ناچیزی نسبت به زمرد دارد. زمردها طبق میزان غلظت رنگ و پاکی ارزیابی می شوند ولی منشا معدنی در قیمت زمردها تاثیر مستقیمی دارد.

تفاوت زمرد و بریل سبز در گذشته

کیوانی به این نکته اشاره کرد که در گذشته بر اساس میزان کرومیوم نسبت به آهن این دو را از هم جدا می کردند اما در دهه جاری تفاوت زمرد با بریل سبز را فقط بر اساس غلظت رنگ جداسازی می کنند. یعنی رنگ سبز روشن به عنوان بریل سبز طبقه بندی می شود.
معادن زمرد در دنیا
این کارشناس بیان کرد: منابع زمرد در دنیا کلمبیا، برزیل، زامبیا، افغانستان، استرالیا، روسیه و ماداگاسکار اما معروف ترین و شاخص ترین زمرد در دنیا متعلق به معادن شیوور و موزو در کلمبیا است.

بهسازی زمردها

رئیس کمیسیون علمی پژوهشی انجمن صنفی گوهرسنگ ایران، در پایان در مورد مبحث بهسازی زمردها به گلدنیوز گفت: زمردها صرفا با رزین های رنگی و روغن های طبیعی با دمای کم، بهسازی می شوند. هدف از بهسازی زمردها، ارتقای رنگ و محو کردن ترک هاست. در ارتقای رنگ، رزین های سبز رنگ را از طریق ترک های سطحی وارد گوهر می کنند و باعث ایجاد بازتاب نور از این مواد سبز در داخل گوهر شده و زمرد سبزتر دیده می شود. با این بهسازی بریل سبز را به رنگ زمرد نزدیک میکنند و به عنوان زمرد به قیمت بالا به فروش می رسانند.

روش محو کردن ترک ها

روش محو کردن ترک ها هیچ ارتباطی به رنگ ندارد البته بهسازی هایی وجود دارد که از هر دو روش یعنی هم محو ترک ها و هم ارتقای رنگ ها انجام می شود.

دلیل دیدن ترک ها در زمرد در واقع بازتاب نور از ترک های داخل سنگ است. در روش محو کردن ترک ها از ماده ای (رزین یا روغن) استفاده می شود که هم ضریب شکست نوری زمرد است. بدین صورت زمانی که ماده هم ضریب شکست نوری را وارد ترک می کنند، فضای بین ترک که باعث شکست نور شده را پر کرده و از بازتاب نور جلوگیری می شود و ترک دیده نمی شود.

دسته بندی بهسازی زمردها

بهسازی یکی از موارد بسیار مهمی است که در قیمت گذاری زمرد تاثیر دارد میزان شدت بهسازی به سه دسته تقسیم می شوند (Minor, Moderate, Major) که هر کدام از این سطح ها، تاثیر مستقیم بر روی قیمت ها دارد یعنی قیمت زمرد با مقدار بهسازی کم (Minor) بیشتر از قیمت زمردی با بهسازی (Major) است.